Martes, Abril 19, 2011

ANG PAGMAMAHAL NG ISANG INA

***Ang susunod pong maikling kwento ay kathang isip lamang ng may akda. Sinulat po ito bilang pag gunita sa araw ng Semana Santa. Ano mang pagkakahawig ng ng mga pangyayari sa tunay na buhay ay hindi sinasadya.



Malaki ang pagkamuhi ko sa aking kinalakihang lugar. Liblib kasi at malayo sa kabihasnan, tanging kuliglig lamang ang aking naririnig pag gabi. Nasa gitna kami ng kagubatan. Kasama kong naninirahan dito ang aking ina, sa katotohanan lamang katulad ng aking pagkamuhi sa lugar na ito, namumuhi din ako sa aking ina. Dahil sa itsura nyang parang halimaw, sunog ang kalahati ng mukha at talaga naman nakakatakot. Ang bawat batang kanyang masalubong ay sumisigaw ng  mayroong halimaw. Yan din ang malaking dahilan kung bakit ayaw ko sa lugar na ito.

Sabi ng aking ina, ako na lang daw ang kanyang kamag-anak na natitira. Hindi na daw nya kilala kung sino pa ang mga kamag-anak . Si murang isip ko noon, siguro iniwan na talaga kami ng mga kamag-anak ni ina dahil sa itsura nya. Ayaw masabi na may kamag-anak silang halimaw kaya ganon.  Dito umusbong ang aking unti unting pagkamuhi sa kanya. Sya ang nagdadala ng malas sa akin.

Pangongolekta ng basura ang hanapbuhay ng aking ina bukod pa sa pagtatanim ng iba't ibang gulay. S'yang mag isa ang nagtatrabaho para sa amin. Ganon pa man, sinikap nyang ako ay mapag-aral. Noong una, inihahatid pa nya ko sa gate ng eskwelahan bago dumeretso sa tambakan ng basura. Wala pa sa isip ko noon ang pagkamuhi sa kanya. Hindi ko alintana kung may makakita sa akin na kasama ko sya. Pero habang tumatagal, iba't iba ang aking naririnig na kwento ng aking mga kaklase sa akin. Kesyo anak daw ako ng halimaw, may lahi daw kaming halimaw. Dahil don, umpisa noon hindi na ko nagpahatid sa kanya sa eskwela. Sinabihan ko din ang aking ina na wag na wag pupunta sa aming paaralan.

Umuulan noon, hindi ko akalaing makikita ko sa labas ng paaralan ang aking ina na may dalang payong. Iiwas sana ko sa kanya subalit ako'y kanyang tinawag at dinig na dinig ng aking mga kaklase ang kanyang boses. Nagtakbuhan sila ng makalapit sya sa akin. "Anak ng halimaw, anak ng halimaw" ang boses ng ibang bata na na hindi umaalis sa aking tenga. Dali dali akong nagtatakbo pauwi, hindi ko pinansin si ina. Hinayaan ko ng mabasa ako ng ulan kesa makasabay sya pag-uwi.

"Inay, bakit ba ganyan ang itsura nyo? bakit ba kayo mukhang halimaw? bakit hindi na lang kayo mamatay." Aking nasabi sa kanya, dala na din ng pagkapahiya sa aking mga kaklse kaya lumabas ito sa akin.

Pinili ni ina na manahimik. Noong gabing iyon, lumabas ako ng kwarto upang kumuha ng tubig. Sa sulok ng mesa nakaupo sya't tahimik na  umiiyak. Nakikita ko pa ang mga luhang dumadaloy sa kanyang sunog na mukha. Alam kong nasaktan ko sya sa aking mga sinabi, may kirot sa aking puso ang makita syang ganon.  Noon din, ipinangako ko sa sarili kong hindi ako magiging tulad nya.

Nag-aral akong mabuti, nagkamit ng karangalan sa pagtatapos sa mataas na paaralan. Umalis ako sa aming bahay ng walang paalam at nakipagsapalaran sa ibang lugar. Malaki ang naging epekto sa akin ng aking ina, iyon ang aking naging kasangkapan upang pagbutihin ang trabaho sa umaga at pag-aaral sa gabi . Mahabang panahon ang lumpias hangang sa dumating ang panahong ako ay nagtagumpay at naging isang Arkitekto. Nakabili ako ng magarang bahay sa isang subdivision, nakabili ng magarang sasakyan at nagkaasawa  at nagkaron ng isang anak. 

Hindi ko inaasahan ang pagkakataon, kakagaling lang namin magsimba ng aking pamilya.. Naglalaro ang aking anak sa hindi kalayuan sa amin habang kausap ko ang ibang kakilala nang narinig kong sumigaw ang aking anak at tatakbong lumapit sa akin. May halimaw daw na lumapit sa kanya. Agad kong nilapitan ang sinasabi ng aking anak, nabigla ako sa aking paglapit. Ang halimaw na sinasabi ay ang babaeng matagal ko ng hindi nakikita.

"Bakit ka nandito? Wag na wag kang lalapit sa anak ko, Hindi mo ba alam na tinatakot mo sya?, umalis ka dito, don ka nababagay sa gitna ng gubat?"

"Pasensya na amang, nagbabakasali lang po kasi ako na makita ko dito ang nawawala kong anak, umalis po ako sa gubat para lang sya ay aking makita."

"Ano, sa tingin mo ba ay magpapakita pa ang anak mo sa itsura mong yan?"

"Pasensya na po"

Ang usapan namin ng babaeng iyon. Laking pasasalamat ko at ako ay hindi nya nakilala. Ibinaon ko na sa limot ang lahat ng aking pinagdaanan. Ayaw ko ng iyon ay balikan pa.

Isang taon din ang lumipas matapos ang insidenteng iyon. Nakatanggap ako ng proyekto na malapit sa paaralan na dati kong pinasukan noon. Tila nanadya ang pagkakataon, ayaw ko sanang tanggapin pero gusto ko din makita ang aking mga naging kaklase at ipamukha sa kanila kung sino ang kinukutya nila noon.

Malapit ng matapos ang proyekto ng isang aksidente ang nangyari, hindi sinasadyang matrasan ang isang mixer truck ang patas ng hallowblocks na malapit sa akin. nagbagsakan ang hollowblocks sa akin at  hindi ko na namalayan ang mga pangyayari.

Nagising ako na maliwanag ang kapaligiran, bumungad sa akin ang mukha ng aking asawa.

"Anong nangyari sa akin hon?"

"Hon, mabuti at nagising ka na, salamat sa Diyos. Tatlong araw ka ng walang malay. Nagkaron ng aksidente sa site, nabagsakan ka ng hollowblocks na malapit sayong kinatatayuan."

"Natatandaan ko na ang lahat, salamat sa Diyos at ako'y ligtas."

"May nagligtas sayo Hon, utang natin sa kanya ang iyong buhay. Bago pa man bumagsak sayo ng mga bagay na yun, isang matandang babae ang mabilis na tumakbo papalapit sayo at yumakap. Sa kanya lahat tumama ang mga hollowblocks bago pa sayo. Nakakaawa ang matandang babae, kahit na ganon pa ang kanyang itsura, may dakila syang puso para iyon ay gawin"

"Nasaan ang matandang nagligtas sa akin"

"Namatay din sya noong araw na yun Hon. Pagdating ko dito, ipinagtanong ko kung saan sya nakatira. Pero ang sabi sa akin, ayaw daw ng kaibigan nyang ipaalam pa sa lahat lalo na sayo ang pangyayari."
 
"Anong pangalan ng babaeng yun Hon?"
Kinakabahan kong tanong sa aking asawa.

"HIndi ko alam pero Halimaw ang bansag sa kanya ng marami"


Bigla ang pamamanhid ng aking katawan sa aking narinig. Bigla ang lakas ng tibok ng aking puso na para akong aatakehin. HIndi ko alam ang aking sasabihin, sari saring damdamin ang aking nararamdaman. HIndi ako makapaniwala sa aking narinig. Lumuha ang aking mata ng hindi ko namamalayan.


Noong araw ding iyon, Ipasya kong puntahan ang aming tahanan noon. Tinahak kong muli ang landas pabalik sa aking nakaraan hanggang sa marating ko ang munting kubo na iyon. May kurot sa puso kong tinitigan ang kabuuan ng bahay. Ito ang aking naging tahanan, dito sa bahay na ito nabuo ang aking mga pangarap. Ito ang aking tinakasan. Isang matandang babae ang lumabas mula sa loob ng bahay, pero hindi ko sya kilala.

"Magandang hapon po amang, tila po yata kayo ay naliligaw"? ang tanong sakin ng matandang babae

"Ah eh manang, kayo po ba ang nakatira sa bahay na ito, ayon po sa aking narinig eh may isang..."


"Halimaw ba ang narinig mo sa kwentuhan sa bayan? Hindi na ko magtataka, pero kung sya nga po ang inyong tinutukoy, wala na po ang aking kaibigan, pumanaw na po sya may talong araw na ang nakakaraan. Kung hindi po ako nagkakamali, ikaw ang lalaking kanyang iniligtas, ikaw ang lalaking matagal na nyang hinihintay."

Tahimik lang ako tumungo tanda ng aking pagsang-ayon. Niyaya ako ng matandang babae sa likod bahay kung saan naroroon ang kanyang libingan. Isang puntod na may maliit na krus ang aking nakita. Nag-alay ako ng isang maikling panalangin sa kanya. Habang nakatitig ako sa puntod na iyon ay  nagkwento ang matandang babae.

"Alam mo amang, namatay syang ang tawag sa kanya ng mga tao ay halimaw. Pero hindi, ang kanyang damdamin at puso, daig pa sa kagandahan ang pinakamagandang Dyosa na iyong kilala. Matagal ko na sya kilala. Matalik kaming magkaibigan, Maliliit pa lang kami, kami na ang laging magkasama. Umalis kami sa aming lugar dahil na din sa kahirapan. Naghanap kami ng trabaho sa bayan ng lugar na ito hanggang sa matanggap kami bilang kasambahay ng isang mayamang pamilya. Matagal kaming nagsilbi sa aming amo. Araw ng linggo noon, araw iyon ng aming pahinga bilang kasambahay ng pagpasyahan naming kami ay mamasyal at noong hapon ng paguwi nadatnan naming nasusunog ang bahay ng aming amo. Sa kabila ng malakas na apoy,  lakas loob syang sumugod sa loob ng bahay upang iligtas ang aming amo. Wala akong nagawa para sya ay pigilan. Wala na kong pag asa na may mabuhuhay pa sa sunog na iyon. Pero lumabas sya na dala ang isang bata, iyon ang anak ng aming amo. Walang pinsala ni isa sa bata pero ang aking kaibigan, sunog na sunog ang kalahating bahagi ng mukha. Iyon ang dahilan kung bakit sunog ang kanyang mukha, at tinatawag syang halimaw."


"Hindi sya nagiisa dito amang. Wala kaming ibang kilalang kamag-anak ng aming pinaglilingkuran.Kinupkop namin ang bata, at noon habang sya ay nagpapagaling ng kanyang mga sugat, ipinasya kong maghanap ng trabaho. Natanggap ako bilang isang kasambahay muli sa bayan na iyon. Matagal tagal din ako hindi nakauwi sa kanilang dalawa. Noong pag uwi ko, wala na ko nadatnan sa aming inuupahan. Napakadakila ng puso nya, isang sulat ang iniwan nya sa akin. Ayaw nyang maging pabigat sila sa akin noon, umalis sya kasama ng bata. Matagal ko syang hinanap, nangangamba ako para sa kanila dahil na din sa kanyang itsura, panigurado kasing pandidirihan sya ng ibang makakakita sa kanya. Dito pala sya nagtago sa liblib na lugar na ito."
 
Mahabang pananahimik ang sa amin ay namagitan, hindi ko namalayan na unti unting dumaloy ang luha sa aking mga mata.

"Alam mo amang, tinuring nyang parang tunay na anak ang bata. Pinag-aral nya hanggang sa abot ng kanyang makakaya. Palagi nya itong pinuntahan sa eskwela pag oras ng uwian, sinusundan nya hangang sa paguwi upang masiguro lamang ang kaligtasan ng itinuturing na anak. Pero umalis ang batang iyon. Matagal nya din hinanap ang bata, walang araw na hindi nya naisip ito.Hangang kanya muling makita, natuwa sya sapagkat malaki na ang ipinagbago ng kanyang itinuring na anak. Isa ng mayaman at matagumpay sa buhay. Natutuwa rin sya sapagkat nakita nya ang kanyang apo. May pamilya na pala ang kanyang itinuring na anak. Bumalik sya dito sa gubat na masaya. Noong panahong iyon, natagpuan ko na din sya dito."

Lumuluha ang matanda habang nagkukwento sa akin. Para namang nagsisikip ang aking dibdib sa aking naririnig.

"Sinubukan ko syang pakiusapan upang sumama sa akin at ng sya ay maipagamot. Noong mga panahong iyon kasi, malala na din ang kanyang kalagayan dahil sa sakit. Pero mariin ang kanyang pagtanggi. Ayaw nyang lisanin ang lugar na ito sapagkat alam daw nyang magbabalik ang kanyang anak. Alam mo amang, sobrang mahal na mahal nya ang tinuring na anak. Kahit hindi nya ito kadugo, pagmamahal pa ng isang tunay na ina ang kanyang ipinakita. Sa kabila ng kanyang itsura, kahit na sya's ituring na halimaw ng marami, hindi sya sumuko mabuhay lamang ang anak. Namulot ng basura, inalipusta ng mga tao, lahat ng panganib kanya ng sinuong para lamang sa pagmamahal nya sa kanyang anak."

"At noon nga, noong nabalitaan nyang nandito ang kanyang anak, araw araw syang nagpupunpunta sa pagawaang iyon. Nakatanaw sa malayo, nakita ko sa kanya ang tunay na kasiyahan. Saksi ako sa pagmamahal na walang katulad, sa pagmamahal ng isang halimaw na tinatawag ng marami, na iniaalay ang sariling buhay para lang sa kaligtasan ng nakalimot nyang anak. Amang, sinasabi ko ang lahat ng ito upang kahit paano ay maging malinis ang kanyang pagkatao sa iyong isip at damdamin. Batid ko ang pagkamuhi mo sa iyong nakaraan. Linisin mo na ang iyong puso, matagal ka na nyang pinatawad amang.  "

Luhaan akong nakayuko matapos kong marinig lahat ng kwento tungkol sa aking Ina. Hindi ko alam kung paano ako hihingi ng tawad sa kanya. Ako pala ang dahilan kung bakit sunog at mukha syang halimaw. Ako ang dahilan kung bakit nagtitiis sya sa dusa na ako pala ang may gawa.  At ako din ang dahilan ng kanyang pagpanaw. Ngayon ako naliwanagan, na walang ibang halimaw sa aming dalawa kundi ako. Ako na walang inisip kundi ang kamuhian sya. Ako ang halimaw na pumatay sa kanya.   Umalis ang matanda, Hinayaan nya kong mapagisa sa harap ng puntod na iyon. Sa puntod na aking ina, sa puntod ng  isang taong sa akin ay labis na nagmahal. Isang taong itinuring ko noon na halimaw,  halimaw na may busilak na puso at napakadakilang damdamin. 







66 (na) komento:

  1. hindi natin dapat husgahan ang isang tao base sa panlabas na kaanyuan nito. pagkaminsan kung sino pa ung tinutukoy nating panget eh siya pang may mga busilak na kalooban.
    talagang palagiang nasa huli ang pagsisisi no? kinakailangan pang may mgbuwis ng buhay para marealize ng iba ang totoong worth ng isang tao. Kinakailangan pang may mangyaring hindi maganda bago may maganap na pagbabago. kung kailan huli na ang lahat ay saka mapagtatanto ang kamaliang nagawa, kung kailan hindi na maaring mabago..
    sayang..
    andaming panahong nasayang..

    TumugonBurahin
    Mga Tugon
    1. Hindi ko lubos na pasasalamatan si Dr EKPEN TEMPLE sa pagtulong sa akin na ibalik ang Kaligayahan at kapayapaan ng pag-iisip sa aking pag-aasawa matapos ang maraming mga isyu na halos humantong sa diborsyo, salamat sa Diyos na ang ibig kong sabihin ay si Dr EKPEN TEMPLE sa tamang oras. Ngayon masasabi ko sa iyo na ang Dr EKPEN TEMPLE ay ang solusyon sa problemang iyon sa iyong kasal at relasyon. Makipag-ugnay sa kanya sa (ekpentemple@gmail.com)

      Burahin
  2. Grabe nakaka-iyak. Malapit na ang mother's day!

    madami pa din talaga sa mundo ang mapanghusga at mapang-kutya.

    Ang galing mong magsulat. pwedeng pang MMK.

    nalungkot ako sobra :(

    TumugonBurahin
  3. grabeeeeeee!!!!!

    naantig ako ng sobra...

    nakakaiyak...

    sobrang galing!

    TumugonBurahin
  4. Yanah - sabi ko naman sayo eh.. pero tama naman lahat ng nasabi mo, hindi ko alam bakit hinihintay pa ng tao may mangyari bago pa pagisipan ang lahat. Kung sakali man marealized natin ang ating pagkakamali, huli na para sa taong yun diba? pero meron talaga nagiging kasangkapan para marealized natin ang ating mga kamalian.

    magandang araw sayo :)

    TumugonBurahin
  5. @MR. Chan - salamat sir sa pagbasa ng maikli kong kwento, sana ngayong semana santa, pagnilayan natin ang paghihirap ng ginawa ni Jesus para sa kaligtasan ng sanlibutan... maraming salamat po


    @Jay rulez - nakakiyak ang kwento, ipinakita ko lang jan hindi ang pagmamahal ng ina at paghihirap nya kundi ang pagmamahal ng Dakilang lumikha sa atin. Sa pamamagitan ng kanyang anak na si Jesus na syang nagdusa dahil sa ating mga nagawang pagkakamali..

    maraming salamat po :)

    TumugonBurahin
  6. Nasa huli na talaga ang pagsisisi. Kahit ako man ay pandirian ko kung ano itsura niya. Ka-plastikan kung sasabihin kong tatanggapin ko ang itsura niya. Syempre, tao lang ako.

    Nakakalungkot lang sa kwento ay 'yong pinairal niya ang pagkamuhi, hindi niya sinubukang ungkatin kung anong meron si Ina niya.

    Salamat sa kwento mo, sir.

    TumugonBurahin
  7. hanep! ang gandang kwento, tamang tama sa papalapit na mother's day! hehe..

    may nabasa akong kwento na may pagka hawig sa kwento mo pero iba pa rin ang dating ng kwento mo, galing galing..

    ang pagiging ina ay wala sa dugo yan, basta kinupkop mo at tinuring mong anak ang isang tao, ang pagmamahal mo pareho din sa taong galing sayong sinapupunan, kong ang totoong anak ay galing sa sinapupunan ang kinupkop na anak ay galing sa puso, pareho din yon..:)

    TumugonBurahin
  8. sa totoo lang parekoy.. kung di pa pumasok ang supervisor ko sa kwarto ng office ko para magpaprint.. eh baka naiyak na ako.. nasa climax na ako ng drama.. tapos.. pumasok ang mokong.. hayst... pero maganda siya.. kahit mahaba.. nakakatouch pala... nakakainis.. kung kelan pa pumanaw ang halimaw niyang inah.. saka pa niya nalaman ang katotohanan.. sana walng ganito sa mundo... maganda bro...

    TumugonBurahin
  9. banjo, isa na namang napakandang kwento mula sa iyo. sobra akong naiyak.

    TumugonBurahin
  10. http://joannahalabaso.blogspot.com/


    so touching naman to.. nakaka-kunsensya..

    ang ganda ng story...


    ...please follow my blog. thanks.!

    TumugonBurahin
  11. sa bandang katapusan ng kwento narealized ko si God na halos ganito ang pagmamahal satin...niligtas din Nya tayo sating kasalanan at itanaya ang kanyang buhay...naalala ko din ang mga magulang ko ang mga naging sakripisyo nila para saming mgkakapatid...

    malinaw ang gustong ipahayag na mensahe...
    maraming salamat kua Banjo... (^^,)

    TumugonBurahin
  12. @Empi - Maraming salamat sir.. ipinakita ko lang ang damdaming namamayani sa mga tao ngayon.. mas nakikita kasi ang negatibong pangyayari sa paligid natin na nagiging dahilan ng mas lalong paglala nito.. at sa bandang hulit walang maidudulot sa atin kundi pagsisisi..

    maraming salamat muli sri Empi


    @Mommy Raz - tama po, ang pagmamahal ng isang ina ay walang pinipili para sa kanyang mga anak, tunay man ito o hindi. maraming salamat po :)


    @Musingan - awww.. badtrip ang boss mo hahaha. SAna nga walang ganito sa mundo.. pero imposible mangyari. Hangga't walang nangyayari, walang pagsisisi.. Pero hindi na natin dapat pang hintayin na mangyari bago pa mahuli sa atin ang lahat... Salamat po sir

    TumugonBurahin
  13. Sean - maraming salamat sir.. medyo malulungkot ang kwento kong nasusulat... :) magandang araw po


    @Joana May - naku matagal na kita pinalo hehehe.. check mo sa list mo.. nasa blog roll din kita... maraming salamat sa pagdalaw at magandang araw sayo :)


    @Lhuloy - Magaling, yan eksakto ang gusto ko iparating. Ang pagmamahal ni ng Diyos sa atin. Walang kapantay na pagmamahal maging sa mga makasalanan. Ibinigay nya ang kanyang bugtong na anak para sa ating kaligtasan... Maraming salamat katie... magandang araw sayo :)

    TumugonBurahin
  14. wow...naantig ako parekoy di lang puso ko pati na buong laman loob ko. naiyak ako, deym naman parekoy, walang ganitohan sa post. tama naging desesyon ko na magsulat muna bago ko basahin to, kasi kung binasa ko muna ito, hindi na ako makakasulat..drama mode na ako..hehe..

    magaling parekoy, parang gusto kong patayin ang lalake na 'yon, hangsama..putek.

    TumugonBurahin
  15. nakakaiyak ang storya. :'(

    talagang basta tungkol sa pamilya ang usapan lalo na ang ina, nababagabag ang akong kalooban. uha uha.

    TumugonBurahin
  16. huhuhu nakakaiyak... huhuhuhuhuhu :'(

    TumugonBurahin
  17. nice story, touchy...keep up the gud work.^^...its me again sis..hihih...keep safe..^_^

    TumugonBurahin
  18. sarap basahi kuya. tayo ay magnilay nilay this holy week :)

    God bless

    TumugonBurahin
  19. bilang isang tao na maagang nilisan ng aking nanay, sobrang natouch ako sa storyang ito. hindi ko maintindihan kung bakit may mga tao na ikinahihiya ang kanilang magulang. naiinis ako sa mga ganun. walang sinuman ang may karapatan na lapastanganin ang kanilang magulang. umiinit tuloy ang dugo ko. amf

    TumugonBurahin
  20. hala, ayaw ko ng ganito... naiyak na ako... :'(

    TumugonBurahin
  21. haba nun ah, pero binasa ko pa rin. Hehehe napa-comedy ako dre.. sensya na.. naisip ko ako yung lalake tapos binatukan ko si manang.. hehehe sobrang sapul na sapul naman kase ako kay manang! Sorry na!! ahahahaha.. :) pero good job dre.. nagpapatawa lang! :)

    TumugonBurahin
  22. Whew heavy drama ito mabigat sa dibdib hehee... tragic... buti na lang fiction sya hehe

    TumugonBurahin
  23. nakakaiyak naman ito. ganyan ang love ni God sa atin. kahit lumayo man tayo sa Kanya, lagi pa rin siyang nakamasid at nakagabay sa atin. hindi siya nagsasawang mag-antay sa ating pagbabalik.

    tama ka, matagal na Niya tayong pinatawad sa ating mga kasalanan. very blessed tayo we have a loving and forgiving God, sana matuto din tayong pahalagahan at mahalin Siya. :-)

    TumugonBurahin
  24. mamaya ko na tatapusing basahin. sasabihin ko na lang muna na humahanga ako sa galing mong magsulat ng mga kwento.Ang galing.

    TumugonBurahin
  25. may nabasa akong japanese story na related sa story mo parekoy.

    hanga ako sa galing mo!

    TumugonBurahin
  26. huhuhuhuhuhuuhuhu at marami pang huhuhuhuhuhuhuh......

    bad ka...pinapaiyak mo lang ako lagi....wawa naman yung matanda....yan kasi bad din yung anak-anakan nya..selfish..tuloy sa huli ang pagsisisi...

    TumugonBurahin
  27. touching! namis ko tuloy nanay ko..

    TumugonBurahin
  28. Dalisay ang pagmamahal ng isang ina
    Bulak ito sa lambot
    Bakal din sa tigas
    Sapagkat ang ina, namamayani sa puso ninuman

    TumugonBurahin
  29. isa na namang timely at well written na kwento, thanks. galing mo talaga, very touching and meaningful...

    TumugonBurahin
  30. hanga talaga ako sa husay mong magpanday ng kwento. punong-puno lagi ng emosyon at lilisan ang mambabasang may dalang tanglaw ng pag-asa mula sa aral ng kwento.

    to think na ang anyo ng pag-ibig ng isang ina sa kwentong ito ay naging higit pa ang kinang sapagkat hindi pala mismong dugo ang anak na tinalikuran ang ina dahil lamang sa pisikal nitong anyo.

    napakaganda at napakahusay na paksa. maraming salamat sa pagbabahagi.

    TumugonBurahin
  31. ,, very touching.. di ko namamalayan na tumutulo na pala ang luha ko..sobra kong naiyak.. nagkasipon na ako..^^ ang ganda po ng story..thanks for sharing it..^^

    TumugonBurahin
  32. ang ganda talaga nito nakakaiyak....hanep napaiyak mo aq ang galing mo 2 thums up!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    TumugonBurahin
  33. Maganda sobra ang kwento, dun sa mga nakabasa na naiyak, sana naman ay napagisip-isip natin at nadama ang aral na nais ipahatid ng may akda. Sa lumikha ng kwento, CONGRATS PO, saludo ako senyo, nagising ang natutulog kong isipan. HAPPY MOTHER'S DAY sa lahat ng dakilang INA..

    TumugonBurahin
  34. grabeeee..hanep sa emotion tong sinulat mo..d dn naman ntin macc ung guy kac sometimes n our lyf ganyan dn tau..but at d end dapat we must learn to look back qng san tau galng bcoz it made us wat we r ryt now..

    TumugonBurahin
    Mga Tugon
    1. nice gandang likha ... nkuha mu ang atensyun ku galing... halos unhin kunang bshitu ksa sa msj nang asawa ku hahaha at nmis kudin mama ku dhil sa kwentu mu nice one gawa kpa at pangaku mgiging taga subaybay mq

      Burahin
  35. SINO PO BAH ANG MAY-AKDA NG KWENTONG ITO?? KUNG MAARI KO LANG PONG MALAMAN.. KASI ANG GANDA NG KWENTO .. SALAMAT

    TumugonBurahin
  36. Grabe nakakaiyak
    ang ganda ng kwento bagay na bagay ito sa mga bata na katulad ko

    TumugonBurahin
  37. walang taong.... perpekto kaya walang karapatan ang kahit na cno na mag bigay ng pula para dito...... sobra na apresiet ko ung mother ko.... mahalin natin ang ating mga magulang

    TumugonBurahin
  38. hindi ko akalaing biglang tutulo ang mga luha sa aking mga mata habang binabasa ang kwentong ito.. Wag lang sana tayo manghuhusga sa panlabas na anyo.. dahil sa kalooban ng isang tao dapat tayo tumitingin. Doon nakikita ang lahat,.. lalo na sa ating mga INA sila ang dahilan kung bakit tayo nabuhay sa mundong ito kaya nararapat lang bigyan natin sial nga PAGPAPAHALAGA!!!!

    TumugonBurahin
  39. galing naman..pwede ba nmn tong mahiram para gawing movie

    TumugonBurahin
  40. naks nice naman nkakaiyak..naiyak tuloy ako habang nagbabasa

    TumugonBurahin
  41. kakaiyak talga......nanuot ang dibdib ko..:(

    TumugonBurahin
  42. labis na pagkalungkot ko ng matapos kong basahin ang pagmamahal ng ina sa anak. dahil ganun paman, yung matandang babae sa kwento ay hindi naman nya kaano ano, sapagkat ito ang nagpalaki sa kanya at nag mahal higit pa s tunay na dugong pamilya. Ngsakripiyo sya para lang sa batang minamahal nya .........

    sana mging mpagmahal pa tayo ng lubos sa ating mga magulang, mahirap man tyo o myaman,kung ano man ang ktayuan natin sa buhay dpat ntin psalamatan, kung meron man tayong nagawa na pagkukulang osama ng loob , huwag natin idam idam..

    kaya sa kwento po!.. mahal ko ang aking ina.:)

    TumugonBurahin
  43. ano pong pangalan ng may akda?

    TumugonBurahin
  44. Sobrang galing ng pagkakagawa ng kwento. I salute sa may akda nito. Sobra akong na-touch. :)) Congrats.

    TumugonBurahin
  45. sa mga madadako pa dito. eto po ang FB na author


    https://www.facebook.com/nivla.sayab.9

    matagal ng walang update po sa blog kong ito.. subalit patuloy pang bukas para sa makakabasa pa ng mga kwento..

    maraming salamat po sa inyo mga sir at ma'am..

    magandang araw

    TumugonBurahin
  46. wow! ang ganda ng kuwento. sobrang nkakatouch. ang galing talaga ng may akda. salamat sa pagpapaalala.

    TumugonBurahin
  47. naiyak ako eh...

    TumugonBurahin
  48. Napakadakila ng mga ganitong tao.

    TumugonBurahin
  49. Grabe. Di ko mapigilan ang pagdaloy ng aking luha. Napakadakila talaga ng pagmamahal ng isang magulang lalo na ng ina para sakanyang anak.

    namiss ko tuloy si mama

    TumugonBurahin
  50. grabe naman to.!!nakakaiyak..

    TumugonBurahin
    Mga Tugon
    1. https://www.facebook.com/alvination.mmxi

      Anf may akda

      Burahin
  51. May tanong po ako sino po yung may akda?
    Please po kailangan po kasi namin ehhhh.

    TumugonBurahin
    Mga Tugon
    1. https://www.facebook.com/alvination.mmxi

      Ang may akda

      Burahin
  52. Nakakaiyak naman po ��, doon pu sa may akda nito, pwedi ko pu bang mahiram yung kwentong to, ishe-share ko lang po sa klase namin, grade 11 student pu ako.

    TumugonBurahin
  53. ano po ang inyong pangalan/ buong pangalan?

    TumugonBurahin
  54. nais ko po sanang malaman ang inyong pangalan. kailangan po kasi namin maghanap ng maikling kwento at ang inyong akda po ang aking napili para ilahhad sa aming klase, ngunit kailangan po kasi na may pangalan ng may akda.

    TumugonBurahin
  55. Alvin Bayas po ang name ng gumawa ng kwentong ito. Nakakalungkot lamang na ang likhang ito'y nai post sa iba't ibang page sa facebook na walang credit sa blog na ito.

    https://www.facebook.com/nivla.sayab.9

    Yan po ang facebook ko.. :)

    TumugonBurahin
  56. Ohhhh namanyak nabuntis ng mas batang boy namin un mama meeh na nahuli ko pa nanghihipo sa sister meeh!
    Ako rin namanyak na rin ng mga batang kalye at ng ibang lalaki ng mama meeh!

    Pwede nyo ba meeh email ng mga true stories tungkol sa mga bad boys mula skwater na nangmamanyak?
    Meron ba dito pwede mag email me ng mga kwentong bastos siga barumbadong skwater trabahador tambay na nanghaharang nangmamanyak kinakatas mga magagandang amo o mga disenteng chinese tulad namin? Kasi nung may mag email sa akin ng mga kwentong ganun at mas malala pa un pagpapahiya sa amin mga chinese, napapakiskis me s kanto ng lamesa. Ooohhhh!
    Wag na kayo tanong tanong tungkol me ha para comportable me makpag email sa inyo. anonymous email firneds lang tayo ha.. if may eemail kayo kwento eto ang ang email me virginstik1 at gmailcom

    TumugonBurahin